Babamın son kitabı Sözcüklerde Uyanmak’a ben de bir şeyler eklemek istedim ve özel müziklerden derlenmiş bir kasette birlikte şiirler okuduk. Kasetin adı ise “Benim Babam Bir Ozandı” oldu. İçinde ona duygularımı şöyle ifade etmiştim:
BENİM BABAM BİR OZANDI
“Babamı yıllarca bir ozan olarak tanıdım. Ben piyano başına hapsolmuş çalışırken, o sanat dünyasının içinde sözüyle, şiiriyle varolan bir büyük ozandı. Okul kapılarında, konservatuar sınavlarında elim annemin avuçlarında soluk soluğa koşarken “baban” diye soranları, çocuk dünyamın kalın savunma duvarları arkasından karşılar: “Benim babam büyük bir ozan” diye mağrurca yanıtlardım.
Sonra bitmeyen ayrılıklar yaşadım…
Uzun çocukluğa veda edip, yetişkin bir erkek olarak buralarda daha çok yaşamaya başlayınca, içinde yaşadığımız Uzak Ev’in dışından bizlere bakıp bakıp da “Sevdalardan ürettiğim düşle solgun bakarım ölgün yüzüne” diyen ozanın içindeki insanı keşfettim.
Benim babam büyük bir ozandı.
Bugünse o sadece benim babam.
Ozanlığı ülkesine armağan olsun.
